นักวิทยาศาสตร์ได้มีการทดลอง โดยนำขวดโหลใบหนึ่ง..จากนั้นใส่ “ตัวหมัด” เข้าไป.. ตัวหมัดกระโดดออกมาได้อย่างง่ายดาย..เขาทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผลก็ยังคงเป็นเช่นเดิม..และจากการทดลองก็พบว่า ระดับความสูงของหมัดกระโดดคิดเป็น 400 เท่าของขนาดลำตัวของมัน..เรียกได้ว่าเป็นแชมป์กระโดดสูงในโลกของสัตว์เลยก็ว่าได้
ต่อมา..นักวิทยาศาสตร์นำเอาหมัดใส่กลับลงไปในโหลแก้วอีก..แต่ครั้งนี้เขาเอาฝามาปิดปากโหลแก้วไว้..ทำเอาหมัดกระโดดชนฝาเสียงดังปังครั้งแล้วครั้งเล่า..มันรู้สึกงงมาก แต่ก็ไม่ยอมหยุดกระโดด…เพราะรูปแบบการดำเนินชีวิตของมันก็คือการ “กระโดด” หลังจากที่ชนแล้วชนอีก…มันก็เริ่มฉลาดขึ้น และเริ่มปรับความสูงของการกระโดดไปตามความสูงของฝาแก้ว..พอผ่านไปได้ครู่หนึ่ง นักวิทยาศาสตร์พบว่า..ตัวหมัดไม่ชนฝาแก้วอีก แต่กลับกระโดดอย่างอิสระในระดับที่ต่ำจากฝาลงไป
วันต่อมา..นักวิทยาศาสตร์นำเอาฝาขวดโหลออก…แต่หมัดก็ยังคงกระโดดด้วยความสูงเท่าเดิม..สามวันต่อมา..ก็ยังพบว่าหมัดยังคงกระโดดด้วยความสูงเท่าเดิม..หนึ่งสัปดาห์ต่อมา..หมัดที่น่าสงสารก็ยังคงกระโดดด้วยความสูงเท่าเดิมในขวดโหลใบนี้…มันไม่มีทางกระโดดออกจากแก้วใบนี้ได้อีกแล้ว!!!
ตัวหมัดมันกระโดดออกจากแก้วไม่ได้จริงๆ หรือ ?…คำตอบก็คือ..”ไม่ใช่”..แต่ที่มันไม่สามารถกระโดดได้สูงกว่านี้…ก็เพราะใจของมันยอมรับโดยปริยายแล้วว่า…ความสูงของขขวดโหลใบนี้..เป็นความสูงที่มันไม่มีวันกระโดดข้ามไปได้
การเรียนรู้ข้อผิดพลาดเป็นสิ่งดี..แต่จะดีกว่านั้น ต้องเรียนรู้เพื่อจะก้าวไปสู่สิ่งที่ดี..เพราะนั่นคือ..ความสำเร็จ
การสร้างข้อจำกัดให้กับตนเอง..ที่อาจจะมาจากเหตุผลต่างๆ หรือ ความล้มเหลวที่เคยเกิดขึ้น..ทำให้หลายคนไม่กล้าก้าวไปสู่อิสระเพื่อแสวงหาสิ่งที่ดีงาม..
ไม่ใช่เป็นเพราะพวกเขาหามันไม่พบ..แต่เป็นเพราะจิตใจของพวกเขายอมรับ “ความสูง” ระดับหนึ่งไปโดยปริยาย..ซึ่งระดับความสูงนี้ได้แอบกระซิบจิตใต้สำนึกของพวกเขาว่า…“มันยากเกินไปแล้ว ฉันไม่มีวันทำได้สำเร็จ”
ซึ่งระดับความสูงในใจนี้เอง…ที่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้คนจำนวนมาก..ไม่สามารถไปถึงเป้าหมายนั้นได้…และนี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่า “การสร้างข้อจำกัดให้ตนเอง”..ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริง มันอาจจะไม่มีข้อจำกัดนั้นอีกแล้วก็ได้…เหมือนกับฝาขวดโหลแก้วที่ได้ยกออกไปแล้วนั่นเอง
คุณกำลังสร้างข้อจำกัดให้กับตัวเองหรือเปล่า?
