‘ผมเองบินไปร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ทั้งนอกประเทศในประเทศ ยาสีฟันหลอดนี้ไม่เคยสร้างปัญหา มาตกม้าตายกับเจ้าหน้าที่และหัวหน้าที่สนามบินหาดใหญ่นี่แหละ’
ไม่ได้ร้องเรียนเรื่องสนามบินหาดใหญ่..แค่บ่น
ดร.วินัย ดะห์ลัน ผู้อำนวยการศูนย์วิทยาศาสตร์ฮาลาล จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โพสต์ข้อความระบุว่า วันนี้อาทิตย์ที่ 27 พฤศจิกายน 2565 ได้บินจากหาดใหญ่กลับกรุงเทพฯเวลา 10.30 น.ด้วยเที่ยวบิน PG432 ไม่มีกระเป๋าโหลดแบกเพียงเป้ใบเล็กที่บรรจุเสื้อผ้า และชุด Toilet kit ไว้ พอเป้ผ่านเครื่องเอ็กซเรย์เท่านั้นก็เป็นเรื่อง เจ้าหน้าที่ขอตรวจเป้เจอหลอดยาสีฟันขนาดบรรจุ 120 มล. เธอขอให้นำไปโหลดลงใต้ท้องเครื่อง ไม่ยินยอมให้ใส่เป้แบกไว้กับตัว เจรจากับเธอว่า ยาสีฟันใช้ไปมากแล้วเหลือไม่เท่าไหร่ เธอก็ไม่ยินยอม ยืนยันว่าเป็นไปตามกฎการบิน
‘แม้ผมอ้างว่าเรื่องของเหลวเกิน 100 มล.ก็ดี เรื่องการห้ามใช้โทรศัพท์มือถือก่อนเครื่องขึ้นก็ดี เป็นระเบียบเก่าที่เคยมีงานวิจัยออกมาว่าไม่เป็นปัญหา เธอก็ยังไม่ยอม คำแนะนำของเธอคือให้ผมบีบยาสีฟันออกจากหลอดจนหมด โดยหาภาชนะใส่แล้วนำยาสีฟันขึ้นเครื่องไปได้ แต่ต้องทิ้งหลอดเปล่าไว้ เนื่องจากหลอดมีปัญหาด้านขนาดบรรจุ ผมว่ามันขาดเหตุผลเกินไปหน่อย’ ดร.วินัย ระบุ
ดร.วินัย ยังระบุด้วยว่า สุดท้ายต้องเรียกหัวหน้ามาคุย เราเจรจากันอยู่นาน เรียกเจ้าหน้าที่สายการบินมาร่วมเจรจาก็แล้ว ยกสารพัดแม่น้ำมาอธิบายก็แล้ว ทั้งหัวหน้าทั้งลูกน้องยังไม่ยินยอมอยู่ดี ผมถามหัวหน้าว่า ที่ให้บีบยาสีฟันออกจนหมดจึงยอมให้นำยาสีฟันไปได้ แต่ห้ามนำหลอดเปล่าขึ้นเครื่องเด็ดขาด ผมถามว่าสรุปแล้ว ปัญหาอยู่ที่ไหนกันแน่ อยู่ที่ของเหลวเกิน 100 มล.หรืออยู่ที่หลอดบรรจุขนาดเกิน 100 มล. เธอตอบว่าอยู่ที่หลอดบรรจุไม่ได้อยู่ที่ของเหลว ฟังแค่นี้ก็เวียนหัวตัวหัวหน้าเองก็ยอมรับว่ามันฟังดูขาดเหตุผล แต่เธอทำอะไรไม่ได้ หากปล่อยผมคนเดียวก็ต้องปล่อยคนอื่นๆด้วย
ถกเถียงกันต่อ ผมขอให้เธอใช้วิจารณญาณ เธอก็ว่ายึดตามกฎระเบียบ ผมเองบินไปร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ทั้งนอกประเทศในประเทศ ยาสีฟันหลอดนี้ไม่เคยสร้างปัญหา มาตกม้าตายกับเจ้าหน้าที่และหัวหน้าที่สนามบินหาดใหญ่นี่แหละ มาถึงตรงนี้บอกตามตรงผมไม่ต้องการร้องเรียนเพราะเจ้าหน้าที่ไม่ผิด เพียงอยากเขียนเล่าให้พวกเราฟังเป็นอุทาหรณ์ว่ายามขึ้นเครื่องบินให้ระวังเรื่องของเหลวและขนาดบรรจุไว้เท่านั้น สุดท้ายทั้งผมทั้งหัวหน้าเจ้าหน้าที่ต่างยืนหัวเราะให้แก่กัน ก่อนที่ผมจะรีบขึ้นเครื่อง ทิ้งหลอดยาสีฟันเพื่อนเดินทางสุดที่รักไว้ที่สนามบิน หากมันพูดได้มันคงบ่นถึงปัญหาของมนุษย์ สร้างกฎระเบียบที่ไม่เคยแก้ไขหรือไม่เคยทำให้เป็นปัจจุบัน แล้วปล่อยให้กฎระเบียบเก่านั่นแหละกลายเป็นกรงขังมนุษย์ไว้อย่างนั้น กระทั่งหาทางออกไม่ได้
ก็อย่างที่บอก ไม่ได้ร้องเรียนเรื่องสนามบินหรือเจ้าหน้าที่ แค่อยากบ่นให้ฟัง
